_PEWNA STRONA INTERNETU_

Jesteś tutaj: Profanum I ≫ Medytacje natchnione

Medytacje natchnione

Refleksje biblijne. Zeszyty wszystkie

Zamiast przedmowy

”Bo ja nie wstydzę się Ewangelii, jest bowiem ona mocą Bożą ku zbawieniu dla każdego wierzącego, najpierw dla Żyda, potem dla Greka. W niej bowiem objawia się sprawiedliwość Boża, która od wiary wychodzi i ku wierze prowadzi, jak jest napisane: a sprawiedliwy z wiary żyć będzie”.
BT, Rz 1:16-17

W Piśmie świętym szukajmy prawdy, a nie stylu. Biblia powinna być czytana w tym samym duchu, w jakim została napisana. Winniśmy raczej szukać w księgach świętych pożytku niż piękności języka. Tak samo chętnie sięgajmy po książki pobożne i proste, jak po wzniosłe i głębokie.
Niech cię nie obchodzi pozycja pisarza, czy jest wielki, czy mały w sztuce pisarskiej, ale niech cię skłania do lektury samo umiłowanie prawdy. Nie pytaj, kto powiedział, ale patrz, co powiedział.
Człowiek przemija, ale prawda Boża trwa na wieki. Bóg przemawia do nas różnymi sposobami, nie zważając na to, czy podobają się nam ludzie, przez których On mówi. Dociekliwość niekiedy przeszkadza nam w czytaniu Pisma świętego, bo wolimy roztrząsać i dyskutować o tym, co powinno w nas wnikać po prostu.
Jeśli chcesz czerpać korzyść z czytania, czytaj w pokorze, z prostotą i wiarą; nie dbaj o opinię znawcy. Pytaj i słuchaj w milczeniu słów świętych Pańskich, a nie lekceważ sobie wykładni dawnych Ojców, bo nie były wypowiadane ot tak sobie, bez głębszej przyczyny.

Tomasz a Kempis — "O naśladowaniu Chrystusa";
Księga I: Zachęty pomocne do życia duchowego;
Rozdział V: O czytaniu Pisma świętego

[...] Czytając Biblię, chcę widzieć. Widząc, chcę kosztować, jak słodki jest Pan. Dla człowieka kultury euro-amerykańskiej słowo jest nośnikiem informacji intelektualnych, dla człowieka Biblii słowo natchnione jest przestrzenią ukrywającą obecność Boga, możliwością spotkania się z Nim. Czytając Biblię, mam szansę widzieć Chrystusa w każdym słowie, a nie tylko o Nim czegoś się dowiedzieć. W Księdze Wyjścia, tam, gdzie mowa o objawieniu się Boga na Synaju, zapisano, iż Izraelici widzieli dźwięki, a nie, że je słyszeli (Wyj 20,18). Raszi tłumaczył ten fenomen tak: "widzieli oni rzeczy, które są do usłyszenia i były niemożliwe do zobaczenia kiedykolwiek indziej".

o. Augustyn Pelanowski OSPPE:
"Czytać, by widzieć"
[Gość Niedzielny Nr 03/2010]

Zeszyt 1. Nie samym chlebem... Refleksja biblijna według św. Mateusza

”Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”.
Biblia Tysiąclecia, Mt 4:4

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie raczył Łaską zstąpić z Nieba?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Poznać Moc Świętą prawdziwego Chleba?

Tyś Jakubowi potomstwo obiecał
Błogosławieństwem wśród plemion słynące ^1|◀.
Stelę Betelu oliwą uświęcał
Ślub Tobie dany za chleby pachnące ^2|◀.
Tyś siedmioletnim urodzajem darzył
Łany nad Nilem w Józefa zarządzie ^3|◀.
Któż wówczas, Panie, sam by się odważył
W błogiej sytości wspominać o trądzie? ^4|◀
Tyś, wiodąc naród z egipskiej niewoli,
Szlak przez pustynię swym Prawem opisał ^5|◀.
Tyś lud od głodu wyzwolił niedoli.
Manny nie zbrakło w wynędzniałych misach ^6|◀.
O Twoim chlebie do Moabu ziemi
Wieści zaniosły judzkie karawany:
„Pan lud nawiedził”. Wracaj Rut z Noemi!
W Betlejem żniwują! Jęczmień jest zbierany! ^7|◀

Tyś Dawidowi z rąk Achimeleka
Chleby pokładne spożywać pozwolił ^8|◀.
Oto „król ziemi” przed Saulem ucieka,
Ten, co Goliata w pojedynku zgromił ^9|◀.
Tyś krukom kazał w czas nieurodzaju
Chleb dla Eliasza nosić o poranku ^10|◀.
Wdowie z Sarepty dałeś w Łask zwyczaju
Niewyczerpany zapas mąki w dzbanku ^11|◀.
Tyś Widzącemu podpłomyk zgotował,
Aby umocnić jego wątłe siły,
Aby czterdzieści dni Prorok wędrował
Do góry Horeb, gdzie czekał Bóg Miły ^12|◀.
Hioba wróciłeś do dawnego stanu,
Bo za przyjaciół modlił się żarliwie ^13|◀.
On nie złorzeczył Tobie — swemu Panu ^14|◀.
Ty nagrodziłeś sługę najskwapliwiej ^15|◀.
Tyś dla Daniela lwy poskromił dzikie,
Gdy w babilońskiej osadzon był jamie.
On Tobie ufał, nie uciekał z krzykiem.
Twój chleb w polewce wdzięcznie przyjął, Panie ^16|◀.

Tyś szatanowi nie uległ — kuszony,
Choć Słowem mogłeś kamień w chleb zamienić ^17|◀.
Niech będzie Pan Bóg w Trójcy uwielbiony!
Jego Miłości nie sposób przecenić!
Tyś się zlitował nad tysięcznym tłumem,
Gdy dzień kark schylił swój ku zachodowi.
Z kilku bochenków rozmnożyłeś cudem
Sytą wieczerzę podaną ludowi ^18|◀.

Nie samym chlebem żyje człek mizerny,
Lecz każdym Słowem, co płynie z ust Boga ^19|◀.
Idź precz, szatanie! Ja chcę zostać wierny
Bogu mojemu! Z Nim nie straszna trwoga! ^20|◀
Jak marnotrawny syn znowu powracam,
By z żalem wyznać Tobie grzech nikczemny ^21|◀.
Gdy winowajcom ochoczo wybaczam,
Duszę mą krzepisz pokojem zbawiennym ^22|◀.

Tyś w Wieczerniku przez Chleba Łamanie
Przymierze wieczne we Krwi swej uświęcił ^23|◀.
Przez śmierć na Krzyżu oraz Zmartwychwstanie
Niebo otwarłeś dla nas — Bożych dzieci ^24|◀.
Tyś jest Chleb Żywy, co zstąpił z Niebiosów,
By w Eucharystii nam siebie zostawić ^25|◀.
Tyś w Hostii białej Darem z czystych kłosów.
Tylko Ty, Panie, potrafisz nas zbawić ^26|◀.

Ojcze Przedwieczny, Ty chleba naszego
W każdym dniu znojnym racz nie szczędzić, Boże ^27|◀.
Niech nam nie braknie ziarna dorodnego ^28|◀.
Niech plon obfity wzrasta na ugorze ^29|◀.
Ojcze Niebieski, zapomnij nam winy,
Bo my swych grzechów wstydzimy się srodze
I w Miłosierdzia zanurz nas głębiny,
Byśmy kroczyli tylko po Twej Drodze ^30|◀.
Nie wódź nas, Ojcze, dziś na pokuszenie,
Choć moc w słabości się udoskonala ^31|◀.
Naucz z pokorą przeżywać cierpienie,
Niech nas nie miota wątpliwości fala ^32|◀.
Wybaw nas, Ojcze, od zła piekielnego,
Co wokół krąży niczym lew ryczący ^33|◀.
Żywota udziel nam nieśmiertelnego
W rajskim ogrodzie ze szczęścia słynącym ^34|◀.
Tam Ciebie wielbią Serafinów chóry,
I adorują Cherubów zastępy.
W orszakach wierni synowie i córy
Hołd Ci składają: „Święty, Święty, Święty...”

Och, jakże słodką będzie wieczność z Tobą,
Któryś JEST: w Słowie, Chlebie i Światłości ^35|◀.
Alfą, Omegą, każdą z Trzech Osobą ^36|◀.
Tyś JEST: Miłością i Źródłem Miłości ^37|◀.

Bez Ciebie, Boże, nikt nie byłby w stanie
Zaczerpnąć Mocy z okruszyny Chleba.
Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś nie raczył uchylić nam Nieba ^38|◀.
Wciąż jednak od nas zależy niezbicie,
Czy z darów Twoich skorzystać zdołamy.
Wielu codziennie przegrywa swe życie ^39|◀.
„Bądź dusz Ratunkiem!” — do Ciebie wołamy.
Niech hojność Twoja czystości nam przyda,
Bo w brudzie grzechów butwieją sumienia ^40|◀.
Sławić Cię pragnę psalmami Dawida,
Bo nie potępiasz swojego stworzenia ^41|◀.
Jak Dobry Pasterz prowadzisz swe stada,
By na zielonych pasły się pastwiskach,
Gdzie nie istnieją: głód, samotność, zdrada,
Niebezpieczeństwo upadku z urwiska ^42|◀.
Karmisz nas Ciałem pod Chleba postacią,
Byśmy trwać mogli w Tobie — Winnym Krzewie,
Byśmy się stali jedną, wielką bracią,
Plonem stokrotnym po Bożym zasiewie ^43|◀.

Ty po imieniu znasz wszystkie swe dzieci
I ich potrzeby, nim je wypowiedzą ^44|◀.
Bez Twojej wiedzy włos z głowy nie zleci ^45|◀.
Bez Twojej woli gwiazdy nie zaświecą ^46|◀.
Niech Imię Twoje świętością się mieni,
A Twe Królestwo ogarnia narody ^47|◀.
Bądź wola Twoja w Niebie i na ziemi ^48|◀.
Broń nas od ognia, powietrza i wody.
Wybaw nas, Panie, od niespodziewanej
I nagle pod próg podchodzącej śmierci,
Co w duszy Łaską nieukształtowanej
Gorycz rozpaczy na wieki utwierdzi ^49|◀.

Och, jakże straszną jest wieczność bez Boga,
Gdy żar zgryzoty trawi duszę w ogniu,
Gdy dookoła zieje otchłań wroga
I beznadzieja w zbłąkanym przechodniu.
W Twym miłosiernym Sercu me wytchnienie,
W Chlebie ołtarza życie me na wieki.
Tobie — mój Panie — składam dziękczynienie
Zanim strudzone opadną powieki.
A gdy zagaśnie doczesności świeca
I teraźniejszość przeszłością się stanie,
Niech Twój majestat radość moją wznieca
Na wieczne w Tobie duszy rozkwitanie.

Utwór popełniłem w dniach: 20.11-29.12.2003 roku [mr]

☙❤❧

Zeszyt 2. Marność nad marnościami... Refleksja biblijna według Koheleta

”[...] marność nad marnościami — wszystko marność”.
Biblia Tysiąclecia, Koh 1:2

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie raczył uczłowieczyć Bóstwa?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Rozpoznać prawdziwą wartość ubóstwa?

Ty w łonie Matki, Maryi Dziewicy,
Za sprawą Ducha i Jej przyzwolenia,
Przyjąłeś ciało z Oblubienicy ^50|◀.
Bóg się uniżył do swego stworzenia ^51|◀.
Nie było miejsca dla Ciebie w gospodzie,
Lecz nie wzgardziłeś szopą betlejemską
I wśród bydlątek, w przejmującym chłodzie,
Przyniosłeś światu Nowinę nieziemską,
Że Bóg odwieczną Miłością nas kocha,
Lecz bez nas zbawić nikogo nie zdoła ^52|◀.
Zbudźmy więc w sobie leniwego śpiocha.
Niech każdy „Gloria...” z uśmiechem zawoła ^53|◀.
Niech serca nasze radością zakwitną
Niczym bukiety śnieżną orchideą.
Dziś się weselmy Dzieciną wybitną,
Gloria — śpiewajmy — in excelsis Deo.
Ty przed Heroda morderczym rozkazem
Uszedłeś cudem z rzezi niewiniątek.
Józef się zgodził z anielskim nakazem.
To był tułaczki złowrogi początek ^54|◀.
Mogłeś odmienić los uciekiniera,
By poniewierki nie zaznać goryczy ^55|◀.
Zbędna Ci była w splendorach kariera
I świat, co z pychą o bogactwach krzyczy ^56|◀.

Nie można służyć Bogu i mamonie,
Wszak tam jest skarbiec, gdzie serce człowieka ^57|◀.
Nie warto chować miłości w skarbonie,
Bo życie zacznie przez palce przeciekać ^58|◀.
Wszystko marnością niewypowiedzianą,
Gdy w gromadzeniu majątków zatrata ^59|◀.
Wszystko chciwością nieokiełznaną,
Co nie pozwala zauważać brata ^60|◀.

Błogosławieni są ubodzy duchem,
Albowiem do nich należy Królestwo ^61|◀.
Oni potrafią dzielić się okruchem
I w niedostatku uszlachetniać męstwo ^62|◀.
Jakże jest cenny w oczach sprawiedliwych
Grosz, który wdowim nazywać się zwykło ^63|◀.
On jest klejnotem z odruchów żarliwych
Serca, co w mrokach bezsensu nie znikło.

Miłować Boga w swym bliźnim — bezcenne ^64|◀.
To jest zwieńczeniem Prawa, co się zowie ^65|◀.
Wypełniać wolę Baranka — zbawienne.
On wciąż na nowo objawia się w Słowie ^66|◀.
Dlatego od nas zależy niezbicie,
Czy skarb talentów pomnożyć zdołamy,
Czy wybierzemy w Zbawicielu życie
I wcielonemu Słowu zaufamy ^67|◀.

Marność, gdy pragnę wieku sędziwego,
By jak najdłużej móc uciech kosztować ^68|◀.
Oby nie przyszło żywota ziemskiego
Gorzko po śmierci mi odpokutować ^69|◀.
Wszystko jest Darem i przestrzenią Łaski,
Co człek w swym życiu od Stwórcy otrzymał ^70|◀.
Niech mnie nie zwiodą świecidełek blaski
I pusty odgłos pochlebnych dyrdymał ^71|◀.

Na cóż mi sława i zaszczytów szczeble,
Zacne tytuły, i klakierów stada,
Salwy armatnie, ordery, i werble,
Gapiów zazdrosnych milcząca gromada ^72|◀.
Lepiej jest przyjąć krytykę od mędrca,
Niż pochwałami od głupców się sycić ^73|◀.
Marność — podążać za kaprysem serca ^74|◀.
Marność — gorzkiego lekarstwa nie wypić ^75|◀.

Gdy sam o sobie mniemam nie za wiele,
Bo swe słabości dostrzegać potrafię,
Łatwą wymówką siebie nie wybielę,
Koloryzując czynów fotografię ^76|◀.
Gdy ufam zbytnio swemu rozumowi
I do rad prawych ucha nie nakłaniam,
Mogę już przyznać się Koheletowi,
Że mądrość rzadko swą pełnię odsłania ^77|◀.
Niesprawiedliwość częściej kłuje w oczy
Ostrzem, co rany niewidoczne czyni.
Ona potrafi każdego zaskoczyć
I zwieść pozorem dobrej gospodyni ^78|◀.

Prawdziwie wielkim, kto małym się czuje
I za nic wzniosłe godności uważa ^79|◀.
Takiemu w głowie myśl nie wykiełkuje,
Która czystości sumienia zagraża ^80|◀.
Ten, co się wyzbył wszelkiej zachłanności
Dostrzega prymat ducha nad materią.
On nie zaniedba trudnej powinności
Wzrastania ponad człowieczą mizerią ^81|◀.

Los jest zagadką do śmierci nieznaną ^82|◀.
Dziś mogę Bogu zdać z życia rachunek ^83|◀.
Panna Szkaplerzna mą Matką kochaną,
Wciąż noszę w swym sercu Jej wizerunek.
Ona od złego codziennie mnie chroni,
Abym nie poniósł uszczerbku wiecznego.
Ona poucza jak sercem na dłoni
Odszukać Boga w potrzebach bliźniego.

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś nie przyjął człowieczej natury.
Tylko ubogi Bóg-Człowiek jest w stanie
Połamać piekła krwiożercze pazury ^84|◀.

Utwór popełniłem w dniach od 24.12.2003 do 12.01.2004 roku [mr]

☙❤❧

Zeszyt 3. Wypłyń na głębię... Refleksja biblijna według św. Łukasza

”Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów!”.
Biblia Tysiąclecia, Łk 5:4

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś na głębię nie zachęcał płynąć?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Do utęsknionej zatoki zawinąć?

Tyś łuk przymierza rozpiął na błękicie,
Na znak wieczystej Boga obietnicy,
Że już w potopie nie ucierpi życie
I już nie będzie takiej nawałnicy ^85|◀.
Ty słupem ognia drogę rozświetlałeś,
Pośród ciemności, swojemu ludowi ^86|◀.
Jasnym obłokiem cel mu wskazywałeś,
Gdy szedł ku morzu, ku słońca wschodowi ^87|◀.
Tyś moc okazał wobec faraona
I jego dumnych w rydwanach żołnierzy ^88|◀.
Gdy nocna na nich opadła zasłona,
Lud Twój dno morza bezpiecznie przemierzył ^89|◀.
Tyś chwałę swoją ukazał w obłoku
Tym, co szemrali przeciw Tobie — Panu ^90|◀.
Stada przepiórek dałeś im o zmroku
I świeżą wodę do wyschniętych dzbanów ^91|◀.
Tyś na Synaju do Mojżesza mówił,
Ustanawiając dekalog wieczysty ^92|◀.
By lud Twój szlaku wśród piasków nie zgubił,
Wiodłeś go, Boże, obłokiem ognistym ^93|◀.

Jednak niewiernym okazał się naród,
Co go z egipskiej wyzwoliłeś kaźni.
Wielki Ci ludzie uczynili zawód,
Sprzeniewierzając się Twojej Przyjaźni ^94|◀.
Oto wzgardzili Twym Prawem zuchwale
I o wspaniałych zapomnieli cudach ^95|◀.
Woleli kierat w morderczym upale
I bat nadzorcy, i pracę w torturach ^96|◀.
Ty jednak zamiast ród podły wytracić,
Ulitowałeś się nad swym stworzeniem
I zapragnąłeś krnąbrnych ubogacić
Duchem, Miłością oraz doświadczeniem ^97|◀.
Tak przez czterdzieści lat trudnej wędrówki
Opiekowałeś się judzkim plemieniem.
Strzegłeś go bacznie jak oka tęczówki,
Wiodłeś do celu swym silnym ramieniem ^98|◀.

Ty gwiazdą Wiary oświecałeś drogę
Mędrcom, co z wschodniej zdążali krainy,
Aby w Betlejem za stajenki progiem
Zobaczyć Chwałę Niebieskiej Dzieciny ^99|◀.
Tyś Symeona przywiódł do świątyni,
By Twe Zbawienie starzec ujrzał prawy ^100|◀.
Ciebie sławiła Anna — prorokini —
Za to, żeś wierny, szczodry i łaskawy ^101|◀.
Ty Duchem czystym, jakby gołębicą,
Syna swojego przed ludźmi ochrzciłeś
I Opatrzności życzliwą źrenicą
Wszystkich grzeszników Jemu powierzyłeś ^102|◀.

Wiele już razy ludzie Cię zdradzali,
Odchodząc w grzechów bezbrzeżne czeluście ^103|◀.
W zgubne nałogi nieraz popadali,
Grzęznąc w pijaństwie, pysze i rozpuście.
Niejeden bożka swym życiem uświęcił,
Czyniąc z ułudy sens gnuśnych poczynań ^104|◀.
Niejeden swemu sumieniu kark skręcił,
Aby nie słyszeć Głosu napominań ^105|◀:
„Nie bój się Boga, co stał się Człowiekiem,
Wypłyń na głębię, zerwij więzy grzechu ^106|◀.
Jam cię pokochał nim wzniosłeś powiekę,
Nim krzyk wydałeś po pierwszym oddechu ^107|◀.
W łonie matczynym cię ukształtowałem
Nie po to, abyś życie swe zmarnował ^108|◀.
Ja nieśmiertelną duszę tobie dałem,
Byś pełnią szczęścia we Mnie się radował ^109|◀.
Zaufaj Stwórcy i wypłyń na głębię.
Dam ci pociechę przez Świętego Ducha ^110|◀.
Wszelkim żywiołom stawisz czoła mężnie,
Bo z Nim nie straszna żadna zawierucha”.

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś Głębiną nie był bezgraniczną,
Z której możemy czerpać nieustannie
O Twej Miłości Prawdę krystaliczną.

Utwór popełniłem w dniach: 14-29.01.2004 roku [mr]

☙❤❧

Zeszyt 4. Trzeba nam się powtórnie narodzić... Refleksja biblijna według św. Jana

”To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha”.
Biblia Tysiąclecia, Jn 3:6-8

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nad śmiercią nie odniósł zwycięstwa?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Wznieść się na szczyty swego człowieczeństwa?

Tyś Szunemitki jedynego syna
Do życia wrócił przez Elizeusza ^111|◀.
Jakże jest mocna modlitwy przyczyna,
Skoro tajemne zaświaty porusza ^112|◀.
Ty wysłuchałeś Jaira wiernego,
Który córeczkę ukochaną stracił ^113|◀.
Wiara jest Darem od Trójjedynego,
Który w nas życie Łaską swą wzbogacił ^114|◀.
Ty się litując nad płaczącą wdową,
Co w marach syna młodego złożyła,
Wypowiedziałeś swe ożywcze Słowo
I wnet do chłopca dusza powróciła ^115|◀.
Tabitę z Jafy wskrzesiłeś przez Piotra,
By wielu w Ciebie — Boga — uwierzyło ^116|◀.
Ty życiem wiecznym obdarzyłeś łotra,
Choć społeczeństwo już go potępiło ^117|◀.

Tyś jest Bóg Żywy, Zdrój życia wszelkiego,
Co nieustannie, od zamierzchłych czasów,
Tętni mnogością rodzaju płodnego
Od pól lodowych do deszczowych lasów ^118|◀.
Tyś Dawcą życia i jego Oddechem.
Nic się nie dzieje bez Twej Woli sprawczej.
Śmierć nie jest końcem istnienia lub pechem.
Śmierć jest triumfem Twej Miłości zbawczej ^119|◀.

Gdy nas doświadczasz w Opatrzności swojej
Próbą, co nigdy nie jest ponad siły,
Widzieć nam trzeba cud Miłości Twojej,
A nie kłopoty, które się zdarzyły.
Wszak Ty ze złego wydobyć potrafisz,
Zawsze zwycięskie, dobro ponad wszystko ^120|◀.
W tyglu istnienia nigdy nie dogasisz
Wątłej iskierki, co rodzi ognisko ^121|◀.
Nawet umarłym dawno przed wiekami,
Śmiercią gwałtowną albo naturalną,
Wyschnięte kości otoczysz ścięgnami
I w prężne mięśnie siłę tchniesz witalną ^122|◀.
Tak nas ożywisz powiewami Ducha,
Które zniweczą śmierci zamysł chłodny,
By każdy Sądu Twojego wysłuchał ^123|◀.
Spraw, bym Zbawienia okazał się godny.

Potrzeba zatem umierać dla świata,
A więc dla grzesznych małostek, co ego
Pychą kształtują i karmią przez lata,
By nam obrzydzić smak życia wiecznego ^124|◀.
Trzeba nam ciągle umierać dla siebie
Przez spisywanie swej woli na straty ^125|◀.
Jedno jest Pełnią, a Ono jest w niebie ^126|◀.
W Nim bledną grzechu ogniste szkarłaty ^127|◀.
Wyciszać trzeba w sobie próżne żądze,
Bo z nich niepokój i złudzenie płynie,
Że własne szczęście można za pieniądze
Kupić jak bilet w objazdowym kinie ^128|◀.

Jeśli chcę służyć Wartościom niezłomnym,
Które szyderstwem świat przywykł piętnować,
Lepiej mi umrzeć wierszokletą skromnym,
Niż na bożyszcze tłumu się kreować ^129|◀.
Bo radość można w tym rozpoznać wielką,
Gdy człowiek w Prawdzie sam siebie odnajdzie ^130|◀.
Obmyj mnie, Panie, z Krzyża Krwi kropelką.
Niech moja dusza wieczność w Tobie znajdzie.
Pragnę powtórnie z Ducha się narodzić,
Zrywając czasu rdzewiejące pęta,
By nic nie mogło duszy mej zaszkodzić,
By mnie w ramionach skryła Matka Święta ^131|◀.

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś nie przyniósł ludziom wyzwolenia.
Śmierć pokonałeś przez swe Zmartwychwstanie
I jesteś Żertwą w historii zbawienia.

Utwór popełniłem w dniach: 02-18.02.2004 roku [mr]

☙❤❧

Zeszyt 5. »Effatha«, to znaczy: »Otwórz się!«... Refleksja biblijna według św. Marka

”Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili Go, żeby położył na niego rękę. On wziął go na bok, osobno od tłumu, włożył palce w jego uszy i śliną dotknął mu języka; a spojrzawszy w niebo, westchnął i rzekł do niego: »Effatha«, to znaczy: »Otwórz się!« Zaraz otworzyły się jego uszy, więzy języka się rozwiązały i mógł prawidłowo mówić”.
Biblia Tysiąclecia, Mr 7:32-35

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie rozlał Miłosierdzia rzeki?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Oczyścić mętne swojej nędzy ścieki?

Tyś Abrahama modlitwę wysłuchał,
Gdy za niepłodny ród króla Geraru
Poprosił kornie, w uniesieniu ducha,
O udzielenie rodzicielstwa daru ^132|◀.
Ty Mojżeszowi dałeś się przebłagać
I wygasiłeś gniewu palenisko,
By lepry biczem już Miriam nie smagać
I znów ją włączyć w swe obozowisko ^133|◀.
Ty naród hardy, doświadczając jadem,
Uczyłeś Wiary w akcie uzdrowienia,
Aby szedł Twego Miłosierdzia śladem
I w Tobie szukał Pełni wyzwolenia ^134|◀.
Tyś zdrój zatruty oczyścił w Jerychu
Solą podaną Elizeuszowi.
Odtąd już nie ma trucizny w cebrzyku,
Co spragnionemu wciąż służy ludowi ^135|◀.
Ty Naamana obmyłeś w Jordanie
Z trądu, co ciała gnijące wyniszcza ^136|◀.
Dla Ciebie nie ma ograniczeń, Panie.
Przepychem zdobisz wypalone zgliszcza ^137|◀.
Ty Ezechiasza śmiertelnie chorego
Rzewną modlitwę przyjąłeś, a zdrowie
Pod opatrunkiem z placka figowego
W trzy dni wróciło z błogosławieństw mrowiem ^138|◀.
Tyś przez Rafała — niebios wysłannika —
Wzrok Tobiaszowi ufnemu przywrócił ^139|◀.
Gdy na źrenicach bielmo nam zanika
Człek zapomina, że kiedyś się smucił ^140|◀.
Tyś Heliodora zostawił przy życiu,
Mimo iż skarbiec chciał okraść świątynny ^141|◀.
Ty widzisz wszystko i wszystkich w ukryciu ^142|◀.
Znasz niecny zamiar i wiesz kto jest winny ^143|◀.

Dla Ciebie dusza każdego człowieka
Jest jak otwarta, bez tajemnic, księga ^144|◀.
Wielu niestety przed Tobą ucieka,
Drżąc, gdy ich ściga Twej Miłości wstęga.
Nie bój się Boga człowieku mizerny!
Dokąd jak ślepiec chcesz kroczyć w ciemnościach? ^145|◀
Uczyń swe serce gościńcem obszernym,
Choć toniesz w grzechu kolczastych zaroślach ^146|◀.
Wyznaj swą nędzę, korząc się przed Bogiem ^147|◀.
On nie oddaje według złych uczynków ^148|◀.
On ugór serca leżący odłogiem
Ukwieca jakby kobiercem z barwinków ^149|◀.
On nie pogardza prawdziwie skruszoną
Duszą, co złego wyrzeka się szczerze ^150|◀.
On ją oczyszcza, zmienia w przebóstwioną,
Mnożąc plon Paschy w bezkrwawej ofierze ^151|◀.

Zbawić nas jednak, Wszechmocny, nie możesz,
Gdy Miłosierdzie Twoje odrzucamy.
Zawsze szanujesz nasz wybór, o Boże,
Nawet, gdy mroczną drogę wybieramy ^152|◀.
Bo nie ratujesz nas od zatracenia,
Jak się ratuje przedmioty z pożaru.
Udzielasz wszystkim Łaski uzdrowienia,
Gdy są otwarci na przyjęcie Daru ^153|◀.

Nikt by w czas próby nie ocalał, Panie,
Gdybyś nam nie rzekł swojego: „Effatha”,
Bo martwym snem jest wiary wyznawanie,
Gdy się nie widzi w bliźnim swego brata ^154|◀.

Utwór popełniłem w dniach od 13.02 do 01.03.2004 roku [mr]

☙❤❧

Zeszyt 6. Świętymi bądźmy, bo On jest święty... Refleksja biblijna według św. Piotra

„Bądźcie jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: »Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty«”.
Biblia Tysiąclecia, 1 Ptr 1:14-16

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie zerwał śmierci więzów mrocznych?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Uniknąć jarzma demonów żarłocznych?

Ty przebiegłego węża, co zwiódł Ewę
I pierworodne w nas wypalił piętno,
Wśród wszystkich zwierząt ogłosiłeś z gniewem
Istotą wrogą, po kres dni przeklętą ^155|◀.
Ty złego ducha, co dręczył Saula
I opętania węzeł mdły zaciskał,
Gromiłeś, aby nie zamęczył króla,
Czyniąc zeń martwy odpad z żerowiska ^156|◀.
Tyś smutek Sary w modlitwę wplatany
Jak gąszcz burzanów w stepu toń rozległą,
Zmieniłeś w uśmiech radością utkany,
Gdy czarcie fatum wreszcie w gruzach legło ^157|◀.

Gdy Ręce Święte kładziesz na cierpiących,
By ciał choroby i dusz niemoc leczyć ^158|◀,
Ty nie potępiasz występnie błądzących,
Aby w nich iskry Bożej nie zniweczyć ^159|◀.
Ty, wypędzając demonów legiony,
Spokój przywracasz w duszach potarganych ^160|◀.
W perzynę zmieniasz piekielne bastiony
Łaską, co koi w grzechy uwikłanych ^161|◀.
Wciąż jednak od nas zależy niezbicie,
Czy damy Słowu zapuścić korzenie ^162|◀.
Czy zapragniemy odmienić swe życie,
Oddając Bogu każde serca drgnienie ^163|◀.

Trzeba nam pragnąć świętości jak chleba
I chcieć tym chlebem dzielić się z bliźnimi ^164|◀.
Wąska jest droga, co wiedzie do nieba,
Bywa usłana cierniami ostrymi ^165|◀.
To nie powinno serc jednak zatrważać ^166|◀.
Nad zniechęceniem niech świeci cel wzniosły ^167|◀.
Choć stopy bolą, krok trzeba powtarzać,
By chwastem grzechu dusze nie zarosły ^168|◀.

Niewiele mogę własnymi siłami
I wciąż upadam pod życia ciężarem ^169|◀.
Więcej potrafię, gdy wraz z cierpieniami
Czuję dotknięcie Twej Łaski bezmiarem ^170|◀.
Wszak jesteś Święty, Bóg po trzykroć Święty,
W którym grzech każdy obrzydzenie rodzi ^171|◀.
Ty ludzkiej nędzy znasz stęchłe odmęty,
Tyś jest Ratunkiem z piekielnej powodzi ^172|◀.

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś w Świętości Mocy nie objawił ^173|◀.
Nikt by nie wiedział, że z Tobą jest w stanie
Zwalczyć szatana, co pychą się zdławił.

Utwór popełniłem w dniach: 08-22.03.2004 roku [mr]

☙❤❧

Reasumpcja po latach. Kartka wyrwana z nieistniejącego zeszytu

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie raczył uczłowieczyć Bóstwa?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Rozpoznać prawdziwą wartość ubóstwa?

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś nie przyjął człowieczej natury.
Tylko ubogi Bóg-Człowiek jest w stanie
Połamać piekła krwiożercze pazury.

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś na głębię nie zachęcał płynąć?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Do utęsknionej zatoki zawinąć?

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś Głębiną nie był bezgraniczną,
Z której możemy czerpać nieustannie
O Twej Miłości Prawdę krystaliczną.

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nad śmiercią nie odniósł zwycięstwa?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Wznieść się na szczyty swego człowieczeństwa?

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś nie przyniósł ludziom wyzwolenia.
Śmierć pokonałeś przez swe Zmartwychwstanie
I jesteś Żertwą w historii Zbawienia.

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie rozlał Miłosierdzia rzeki?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Oczyścić mętne swojej nędzy ścieki?

Nikt by w czas próby nie ocalał, Panie,
Gdybyś nam nie rzekł swojego: „Effatha”,
Bo martwym snem jest wiary wyznawanie,
Gdy się nie widzi w bliźnim swego brata.

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie zerwał śmierci więzów mrocznych?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Uniknąć jarzma demonów żarłocznych?

Nikt by z nas — grzesznych — nie ocalał, Panie,
Gdybyś w Świętości Mocy nie objawił.
Nikt by nie wiedział, że z Tobą jest w stanie
Zwalczyć szatana, co pychą się zdławił.

Któż z nas — grzeszników — ostałby się, Panie,
Gdybyś nie raczył Łaską zstąpić z Nieba?
Czy kiedykolwiek ktoś sam byłby w stanie
Poznać Moc Świętą prawdziwego Chleba?

Nikt by z nas — grzesznych — nawet nie zaistniał.
Przed Początkiem nicość była ciemnością.
Tyś, Boże, o wszystkim stwórczo pomyślał.
Wszystkość istnieje, bo Tyś JEST Miłością.

Reasumpcja [mr] 18.11.2018

☙❤❧

Refleksja końcowa

Pismo święte — to w pewnym sensie historia dialogu Boga z człowiekiem. Pan Bóg przemawia do nas nie tylko słowem, lecz także swymi czynami. One niekiedy dosadniej niż słowa wyrażają odwieczną dobroć Boga, na którą człowiek z zadziwiającą konsekwencją odpowiada nieufnością, brakiem zrozumienia i złem. Można to zauważyć już na początku dziejów, kiedy po stworzeniu oraz ubogaceniu człowieka wszystkimi darami przyrodzonymi i nadprzyrodzonymi, człowiek odpowiedział Bogu czynem, który dziś określa się mianem grzechu pierworodnego. Bóg jednak, zanim wydał na człowieka swój sprawiedliwy wyrok, powiedział do szatana — głównego sprawcy grzechu: „Wprowadzam nieprzyjaźń [...] pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę [...]” (Rdz 3:15). Słowa te są nazywane „pierwszą ewangelią”, czyli „pierwszą dobrą nowiną”. W nich bowiem po raz pierwszy została zapowiedziana lepsza przyszłość dla upadłej ludzkości.
Jezus Miłosierny

Historia ludzkości jest w Biblii jednocześnie historią zbawienia, w której inicjatywa zawsze należy do Boga, poczynając od wyboru protoplastów rodów i pokoleń, a kończąc na wyjątkowym dziele Jego Syna — Jezusa Chrystusa — cudownie przenikającym nasze czasy oraz nas samych. W Biblii istnieje zadziwiający porządek i harmonia, ponieważ całe prawodawstwo Pięcioksięgu oraz wszystkie opisy historyczne zdążają mniej lub bardziej świadomie ku Chrystusowi. Używając zatem słów św. Pawła, można powiedzieć, że Prawo było strażnikiem aż do objawienia się wiary, było wychowawcą ku Chrystusowi (Ga 3:23-24). Ponadto sam Boski Mistrz nie odrzucił Prawa, lecz je wypełnia, tak że ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w nim, dopóki niebo i ziemia nie przeminą (Mt 5:18).
Chrześcijanie są wolni od przepisów dawnego Prawa, niemniej jednak powinni wypełniać jego postulaty religijne i moralne w duchu miłości Chrystusowej. Nowy Testament przytacza cały szereg zdarzeń i obrzędów Pięcioksięgu bądź to zapowiadających, bądź też wyjaśniających zdarzenia Nowego Przymierza. Słowem, nowa ekonomia zbawienia uważa Stary Testament za prawdziwe słowo Boże, zachowujące stałą i trwałą wartość dla naszego pouczenia i zbawienia (por. Rz 15:4).
Snując rozważania biblijne, wielokrotnie odczuwałem wewnętrzne pobudzenie i przynaglenie do pisania. Stąd tytuł wspólny dla moich poetyckich refleksji: „Medytacje natchnione”.
Patrzeć to nie znaczy widzieć. Słuchać to nie znaczy słyszeć. Czuć to nie znaczy doznać. Myśleć to nie znaczy rozumieć. Tam, gdzie kończy się poznanie, pozostaje tylko zaufać. WSZYSTKO oddać Jemu, a sobie NIC nie zostawić. Wszak ON Sam wystarczy. WSZYSTKOŚĆ i NICOŚĆ to jest kres poznania nieporadności ludzkiego języka. Dalej to już tylko cisza w NIM, który jest PEŁNIĄ wszystkiego.

Bogu Najwyższemu niech będą dzięki za światło Ducha Świętego, które prowadzi ludzi ku życiu wiecznemu. Amen.

♫ "Wypłyń na głębię" ♫
Autorstwo: o. Krzysztof Augustyniak SJ
Wykonawca: Zespół Mocni w Duchu
Wydawnictwo: Płyta CD - Jezusowi chwała, cześć!; MwD © 2002
Źródło MP3

☙❤❧

Przypisy biblijne

¹^|◀ Por. BT, Rdz. 28:14-15.
²^|◀ Por. BT, Rdz 28:18-22, Syr 29:21.
³^|◀ Por. BT, Rdz 41:38-49, Ps 105:21-22.
⁴^|◀ Por. BT, Rdz 41:53-57.
⁵^|◀ Por. BT, Wj 24:12-18, Ne 9:13-14, Syr 15:1-3, Syr 45:20.
⁶^|◀ Por. BT, Wj 16:14-15, 31, Pwt 8:3, 16, Joz 5:12, Ne 9:15, 20, Ps 78:23-25, Ps 105:40, Mdr 16:20-21.
⁷^|◀ Por. BT, Rt 1:1-22.
⁸^|◀ Por. BT, 1 Sm 21:4-7, Mr 2:25-26, Łk 6:3-4.
⁹^|◀ Por. BT, 1 Sm 21:9-12, Ps 132:11-18.
¹⁰^|◀ Por. BT, 1 Krl 17:4-6.
¹¹^|◀ Por. BT, 1 Krl 17:16, Iz 3:1, 55:1-2.
¹²^|◀ Por. BT, 1 Sm 9:9, 1 Krl 19:6-8.
¹³^|◀ Por. BT, Hi 42:10.
¹⁴^|◀ Por. BT, Hi 1:20-22, 2:10-13.
¹⁵^|◀ Por. BT, Hi 42:12-17, Ps 146:1-10, Iz 30:23.
¹⁶^|◀ Por. BT, Dn 14:31-42.
¹⁷^|◀ Por. BT, Mt 4:1-3, Łk 4:1-3.
¹⁸^|◀ Por. BT, Mt 14:14-21, 15:32-38, 16:6-12, Mr 6:34-44, 8:1-9, Łk 9:12-17, Jn 6:5-13.
¹⁹^|◀ Por. BT, Mt 4:4, Łk 4:4, Jn 6:27.
²⁰^|◀ Por. BT, Rz 8:31.
²¹^|◀ Por. BT, Łk 15:11-32.
²²^|◀ Por. BT, Jn 14:27, Rz 5:1-2, 1 Kor 1:3, Ga 5:22, Ef 6:23-24, Flp 4:6-7, Kol 3:12-17, 2 Tm 2:22, 2 Ptr 1:2, 2 Jn 1:3.
²³^|◀ Por. BT, Mt 26:26-28, Mr 14:22-24, Łk 22:14-20, 1 Jn 5:6-8.
²⁴^|◀ Por. BT, Mt 18:2-10, 19:13-14, 30, Mr 9:36-37, 10:13-16, 24-25, 31, Łk 18:16-17, 20:34-36, Jn 11:51-52, Ef 5:1-2, 8.
²⁵^|◀ Por. BT, Jn 6:35, 37-38, 41, 48-51.
²⁶^|◀ Por. BT, Jn 6:40, 44, 47, 53-58.
²⁷^|◀ Por. BT, Mt 6:11, Łk 11:3.
²⁸^|◀ Por. BT, Mt 13:24, 2 Kor 9:10.
²⁹^|◀ Por. BT, Mt 13:23, Łk 8:15, Jn 12:24.
³⁰^|◀ Por. BT, Jn 14:6, Ef 5:1-2.
³¹^|◀ Por. BT, 2 Kor 12:9, Jk 1:4, Mt 5:48.
³²^|◀ Por. BT, 1 Ptr 5:8-11, Jk 1:5-6.
³³^|◀ Por. BT, 1 Ptr 5:6-8.
³⁴^|◀ Por. BT, Łk 14:15, Syr 40:17, Ez 31:9, Ap 2:7.
³⁵^|◀ Por. BT, Wj 3:14-15, Jn 1:1-18, Ap 1:4, 4:8.
³⁶^|◀ Por. BT, Ap 1:8, 17.
³⁷^|◀ Por. BT, 1 Jn 4:7-19.
³⁸^|◀ Por. BT, Jn 14:2-3.
³⁹^|◀ Por. BT, Mt 10:28.
⁴⁰^|◀ Por. BT, Iz 1:17-18.
⁴¹^|◀ Por. BT, Jn 8:10-11, Syr 14:2, Iz 50:9, Mt 12:7, Mr 16:16, Łk 6:37, Jn 3:17-18, Rz 5:16-19, 8:1, 34, 14:10.
⁴²^|◀ Por. BT, Ps 23.
⁴³^|◀ Por. BT, Jn 15:1-5, Łk 8:5-8.
⁴⁴^|◀ Por. BT, Jn 10:3-4, Mt 6:8, 31-34, Łk 12:29-32.
⁴⁵^|◀ Por. BT, Mt 10:30, Łk 12:7.
⁴⁶^|◀ Por. BT, Rdz. 1:14-18.
⁴⁷^|◀ Por. BT, Mt 3:2, 4:17, 5:3, 10, 6:10, 33, 10:7, 12:28, 13:24, 31, 33, 44-48, 18:23, 19:14, 20:1, 21:43, 22:2, 25:1, 34,
        Mr 1:15, 4:26, 31, 10:14, 6:20, 11:20, 13:18-21, 17:20-21, 18:16, Jn 3:3, Rz 14:17, 1 Kor 4:20, Hbr 12:28.
⁴⁸^|◀ Por. BT, Mt 6:9-10.
⁴⁹^|◀ Por. BT, Mt 13:41-42, 49-50, 22:11-14, 24:48-51, 25:29-30.
⁵⁰^|◀ Por. BT, Mt 1:18, Łk 1:38.
⁵¹^|◀ Por. BT, 1 Kor 1:27:29, Flp 2:6-8.
⁵²^|◀ Por. BT, Jr 31:3, Łk 2:7-12, Jn 3:16, 15:9, 17:23-24, Rz 8:37, Ef 2:4-5, 8, 2 Tes 2:16-17, 1 Jn 4:10, 19.
⁵³^|◀ Por. BT, Łk 2:14, 20.
⁵⁴^|◀ Por. BT, Mt 2:13-18.
⁵⁵^|◀ Por. BT, Mt 8:20, Łk 9:58.
⁵⁶^|◀ Por. BT, Koh 4:6, Mt 4:8-10, Łk 4:5-8.
⁵⁷^|◀ Por. BT, Mt 6:21, 24, Łk 16:13.
⁵⁸^|◀ Por. BT, Koh 5:12, Mt 19:23-24, Mr 10:23-25, Łk 18:24-25.
⁵⁹^|◀ Por. BT, Ps 49:11, Prz 21:6, Koh 2:11, 5:9, Łk 12:16-21, 1 Tm 6:10.
⁶⁰^|◀ Por. BT, Prz 25:21-22, Koh 4:7-8, 5:10, Syr 14:6-7.
⁶¹^|◀ Por. BT, Mt 5:3, Łk 6:20.
⁶²^|◀ Por. BT, Łk 3:11, Mt 6:25-34, Łk 12:22-32.
⁶³^|◀ Por. BT, Mr 12:42-44.
⁶⁴^|◀ Por. BT, Mt 5:43-48, Mt 22:37-40, Mr 12:30-31, Łk 10:25-28, Ga 5:14, Jk 2:8.
⁶⁵^|◀ Por. BT, Kpł 19:18, Pwt 6:5, Ps 119:97-98.
⁶⁶^|◀ Por. BT, Mt 11:25, Łk 10:21, Jn 1:1, 11, 1 Jn 2:15-17.
⁶⁷^|◀ Por. BT, Jr 17:5-8, Mt 25:14-30.
⁶⁸^|◀ Por. BT, Koh 4:13, 5:11, 11:8, Mdr 4:8-9, Ga 5:16.
⁶⁹^|◀ Por. BT, Koh 3:17, 5:14-15, Iz 24:5-6, Ez 23:49.
⁷⁰^|◀ Por. BT, Koh 5:17-19, Jr 9:22, Dn 2:20-21.
⁷¹^|◀ Por. BT, Syr 20:13.
⁷²^|◀ Por. BT, Koh 4:4.
⁷³^|◀ Por. BT, Koh 2:13, 6:5, 8:1, 9:17, 10:2, 12, Prz 22:17-18, Syr 21:13.
⁷⁴^|◀ Por. BT, Koh 2:10-11, 11:9.
⁷⁵^|◀ Por. BT, Tb 6:4, Koh 12:18, Prz 4:18-22, 12:18, Syr 3:28, 38:4.
⁷⁶^|◀ Por. BT, Łk 18:11.
⁷⁷^|◀ Por. BT, Koh 7:20, 23-25, Mt 13:19-23, Mr 4:14-20, Łk 8:11-15.
⁷⁸^|◀ Por. BT, Koh 8:11-12, 14, Syr 6:8, 8:3, 1 Jn 3:10.
⁷⁹^|◀ Por. BT, Mt 5:5.
⁸⁰^|◀ Por. BT, Mt 5:8.
⁸¹^|◀ Por. BT, Kpł 20:26, Ps 34:10, Dn 3:87, Ef 1:3-4, Kol 3:12-17.
⁸²^|◀ Por. BT, Ps 16:5, 31:16, Koh 9:3-6, Syr 2:4, Ez 7:10.
⁸³^|◀ Por. BT, Koh 12:14.
⁸⁴^|◀ Por. BT, Mt 8:20, Łk 9:58, Jn 12:32-33.
⁸⁵^|◀ Por. BT, Rdz 9:8-17.
⁸⁶^|◀ Por. BT, Ne 9:12.
⁸⁷^|◀ Por. BT, Wj 13:21-22, Ne 9:9, 19.
⁸⁸^|◀ Por. BT, Wj 14:15-18, Ne 9:10.
⁸⁹^|◀ Por. BT, Wj 14:19-22, Ne 9:11, Ps 78:13, Mdr 19:7-8.
⁹⁰^|◀ Por. BT, Wj 16:9-10, 19:9, 16-19, 20:20-21, 24:15-18, 33:8-10, Syr 24:3-4.
⁹¹^|◀ Por. BT, Wj 16:12-13, Lb 20:10-11, Ne 9:15, 20, Ps 78:15-16, 26-29.
⁹²^|◀ Por. BT, Wj 20:1-17, 34:5-10, 27-28, Pwt 5:1-22, Ne 9:13-14, Ps 99:7.
⁹³^|◀ Por. BT, Wj 40:38, Lb 9:17-23, 10:11-12, Pwt 1:32-33, Ne 9:19, Ps 78:14.
⁹⁴^|◀ Por. BT, Wj 32:8, Ps 106:19-20, Lb 21:4-5.
⁹⁵^|◀ Por. BT, Ps 106:21-22, 24-25.
⁹⁶^|◀ Por. BT, Ne 9:16-17.
⁹⁷^|◀ Por. BT, Ne 9:18-20, Lb 21:6-9.
⁹⁸^|◀ Por. BT, Ne 9:21.
⁹⁹^|◀ Por. BT, Mt 2:1-2, 10-11.
¹⁰⁰^|◀ Por. BT, Łk 2:25-35.
¹⁰¹^|◀ Por. BT, Łk 2:36-38.
¹⁰²^|◀ Por. BT, Mt 3:16-17, Mr 1:10-11, Łk 3:21-22, Jn 1:29-36, 5:22-23, Mt 17:5, Mr 9:7, Łk 9:34-35.
¹⁰³^|◀ Por. BT, Ps 78:56-57, Prz 10:9, Syr 1:30, Jr 17:9.
¹⁰⁴^|◀ Por. BT, Ps 78:58, Mdr 14:25-27, Rz 3:13-18.
¹⁰⁵^|◀ Por. BT, Mdr 17:9-12, Rz 2:15, 1 Kor 4:4, Ef 4:19, 1 Tm 1:19, Tt 1:15-16.
¹⁰⁶^|◀ Por. BT, Prz 9:6, Syr 17:24-25, Iz 12:2, Ez 18:31-32, Kol 3:8-17, Jk 1:21-22.
¹⁰⁷^|◀ Por. BT, Iz 49:15.
¹⁰⁸^|◀ Por. BT, 2 Mch 7:22-23, Hi 31:15, Ps 22:10-11, 76:6, 139:13-15, Mdr 7:1-3, Syr 2:14, Iz 43:7, 44:24, 66:9, Jr 1:5, 20:18.
¹⁰⁹^|◀ Por. BT, Koh 11:5, Syr 50:22.
¹¹⁰^|◀ Por. BT, Syr 17:23, 48:24, Iz 12:1, 49:13, 51:12, Mt 5:4, Jn 3:6, 14:16-17, 26, 15:26, 16:7-13, 2 Kor 1:3-7, 2 Tes 2:16-17.
¹¹¹^|◀ Por. BT, 2 Krl 4:32-37.
¹¹²^|◀ Por. BT, Jk 5:15.
¹¹³^|◀ Por. BT, Mr 5:22-43, Łk 8:41-56.
¹¹⁴^|◀ Por. BT, Mt 9:29, Łk 7:9, 17:5, Dz 11:23-24, 14:27, Rz 1:16-17, 2 Kor 5:7, 10:15, Hbr 11:6.
¹¹⁵^|◀ Por. BT, Łk 7:12-16.
¹¹⁶^|◀ Por. BT, Dz 9:36-42.
¹¹⁷^|◀ Por. BT, Łk 23:39-43.
¹¹⁸^|◀ Por. BT, Rdz 1:1-31, 9:1-3, Ez 36:11.
¹¹⁹^|◀ Por. BT, Ga 6:7-8.
¹²⁰^|◀ Por. BT, Ps 145:9, Rz 12:21.
¹²¹^|◀ Por. BT, Iz 42:3, Mt 12:20.
¹²²^|◀ Por. BT, Ez 37:4-9.
¹²³^|◀ Por. BT, Iz 26:19, Jk 2:13, 1 Ptr 1:3-4, Ap 20:13.
¹²⁴^|◀ Por. BT, Rz 12:2, 1 Jn 2:15-17, 2 Jn 1:3, Jud 1:2, Jk 4:4.
¹²⁵^|◀ Por. BT, 2 Kor 4:2, Jud 1:20-21.
¹²⁶^|◀ Por. BT, Wj 33:19, 34:6, Pwt 4:31, Ps 13:6, 25:6, 40:12, 51:3, 69:17, 79:8, 86:15, 103:8, 107:8-9, 111:2-4, 116:5, 145:8-12,
         Mdr 15:1, Syr 2:1, 17:28-29, 18:6, 50:22, 51:8, 29, Dn 3:42, 9:9-10, Jl 2:13, Łk 6:36.
¹²⁷^|◀ Por. BT, Iz 1:18, Mi 7:18-19.
¹²⁸^|◀ Por. BT, 1 Kor 2:14-15, Ef 4:31-32, Kol 3:12-15, Hbr 4:16, Jk 3:16, 1 Ptr 3:8-11.
¹²⁹^|◀ Por. BT, Ps 118:8, Prz 15:16, 16:8, 19, Syr 20:18, 1 Ptr 3:17, 2 Ptr 2:21.
¹³⁰^|◀ Por. BT, Ps 4:8-9, 16:11, 30:12-13, 32:7, 34:5-6, 40:9, 43:4, 63:8-9, 84:3, 97:11, 126:5, Prz 12:20, 28:12, Rz 14:17.
¹³¹^|◀ Por. BT, Ga 5:22-23.
¹³²^|◀ Por. BT, Rdz 20:17-18.
¹³³^|◀ Por. BT, Lb 12:13-15.
¹³⁴^|◀ Por. BT, Lb 21:5-9, Mdr 16:9-12.
¹³⁵^|◀ Por. BT, 2 Krl 2:19-22.
¹³⁶^|◀ Por. BT, 2 Krl 5:1-14.
¹³⁷^|◀ Por. BT, Iz 64:10, Jn 2:19-22.
¹³⁸^|◀ Por. BT, 2 Krl 20:1-11, Iz 38:1-8.
¹³⁹^|◀ Por. BT, Tb 11:7-12.
¹⁴⁰^|◀ Por. BT, Tb 11:13-15.
¹⁴¹^|◀ Por. BT, 2 Mch 3:24-34.
¹⁴²^|◀ Por. BT, Mt 6:3-4, 6, 17-18.
¹⁴³^|◀ Por. BT, Mt 16:1-4, 19:3-12, 22:17-22, 34-40, Mr 8:11-13, 10:2-9, 12:13-17, Łk 10:25-28, 11:16-17, Jn 8:3-11, 1 Tm 5:25,
         Ap 3:15-17.
¹⁴⁴^|◀ Por. BT, Prz 20:27, Dz 15:8, Ap 20:12.
¹⁴⁵^|◀ Por. BT, Iz 43:8, Mt 15:14.
¹⁴⁶^|◀ Por. BT, 1 Jn 2:10-11.
¹⁴⁷^|◀ Por. BT, Hi 22:21-23.
¹⁴⁸^|◀ Por. BT, Ps 103:8-10.
¹⁴⁹^|◀ Por. BT, Hi 5:17-18.
¹⁵⁰^|◀ Por. BT, Ps 34:19, 51:18-19, Iz 57:15, Ez 36:26.
¹⁵¹^|◀ Por. BT, Ps 51:11-14, Jn 15:1-2, 1 Kor 5:7-8, 1 Jn 1:7, 2:2, 4:10.
¹⁵²^|◀ Por. BT, 2 Kor 4:3-4.
¹⁵³^|◀ Por. BT, Ps 30:3, Mt 9:20-22, 12:9-14, 15:21-28, 23:24-27, Mr 1:29-34, 5:25-34, 6:53-56, 7:32-37, 10:46-52, Łk 4:40-44,
         5:17-26, 7:1-10, 17:11-19, Jn 4:43-54, 5:1-13, 9:1-41, Dz 3:1-11, 14:8-18.
¹⁵⁴^|◀ Por. BT, Jk 2:26.
¹⁵⁵^|◀ Por. BT, Rdz 3:14-15.
¹⁵⁶^|◀ Por. BT, 1 Sm 16:23.
¹⁵⁷^|◀ Por. BT, Tb 3:10-17, 7:17, 8:1-3, Prz 15:13, 17:22.
¹⁵⁸^|◀ Por. BT, Mt 8:16, 9:12, 17:14-18, Mr 1:32-34, 2:17, 3:10-12, Łk 4:40-41, 5:31, 6:17-19, 7:21-22, Dz 19:11-12.
¹⁵⁹^|◀ Por. BT, Jn 3:17, 8:3-11, Mt 9:22, 29, 15:28, Mr 5:34, 10:52, Łk 7:50, 8:48, 17:19, 18:42, 2 Kor 1:21-22.
¹⁶⁰^|◀ Por. BT, Mt 8:28-34, Mt 9:32-33, 15:22-28, Mr 1:23-27, 39, 5:1-20, 7:25-30, 9:17-29, Łk 4:33-35, 8:27-39, 9:38-42, 11:14,
         13:11-13.
¹⁶¹^|◀ Por. BT, Mt 12:43-45, Łk 11:24-26.
¹⁶²^|◀ Por. BT, Mt 13:3-8, 19-23, Mr 4:3-8, 14-20, Łk 8:5-8, 11-15, Ef 3:17-19, Jk 1:21.
¹⁶³^|◀ Por. BT, Pwt 6:5-6, Mt 22:37-40, Mr 12:30-33, Łk 10:27-28, 2 Kor 3:17.
¹⁶⁴^|◀ Por. BT, Mt 7:9, Łk 11:11, Ef 4:28-32, 1 Tes 4:7, 1 Ptr 2:1-3.
¹⁶⁵^|◀ Por. BT, Mt 7:13-14.
¹⁶⁶^|◀ Por. BT, 2 Kor 3:18, 4:1.
¹⁶⁷^|◀ Por. BT, Rz 12:11.
¹⁶⁸^|◀ Por. BT, 1 Kor 3:16-17.
¹⁶⁹^|◀ Por. BT, 2 Kor 5:1-6, Ga 6:1-5.
¹⁷⁰^|◀ Por. BT, Rz 8:26-30, 1 Kor 12:4-11.
¹⁷¹^|◀ Por. BT, Ga 6:8, Tt 1:15-16.
¹⁷²^|◀ Por. BT, Dz 8:7, 10:38, 1 Kor 6:9-11, Ga 5:16-26.
¹⁷³^|◀ Por. BT, Ef 3:4-6, Hbr 2:1-4.

Opracowanie popełniłem w latach 2003-2004 (uzupełnienie 2010; reasumpcja 18.11.2018) [mr]

Prawa autorskie

• GŁÓWNA • MAPA • LINKI • e-KONTAKT • & • MEANDRY • SKARBIEC • OSOBLIWOŚCI • ZADUMA • SACRUM • SBM • WWW • DOWNLOAD • ☺☺☺ •
• REFLEKSJE • ZAMYŚLENIA • MODLITWA • SUPLEMENT • MEDYTACJE • TRYPTYK • DARY • STROFY • AFORYZMY • MYŚLI • RADOŚĆ • INSPIRACJE • ROZMOWY •
• PROCES IHS • KONTEMPLACJE • ADORACJA NS • ADORACJA KRZYŻA • ADORACJA GP • NMP • FASCYNUJĄCY • JAKBY W ZWIERCIADLE •
• GUADALUPE • NAJU • MARTA ROBIN • ZEITUN • NIEZNISZCZALNI • WOLNI OSTATECZNIE • ZNAKI CZASU •
• WARTO PRZECZYTAĆ, POSŁUCHAĆ, OBEJRZEĆ • FILMOTEKA I • FILMOTEKA II • WIDEOTEKA • AROMAT PRAWDY • FOTOKSIĄŻECZKA •
• TIMETE DEUM • SZKOŁA PIĘKNEJ MODLITWY • TAJEMNICA MSZY ŚWIĘTEJ • EUCHARYSTIA PRZEDSMAKIEM NIEBA • TAK NAM DOPOMÓŻ BÓG • POWOŁANIE •
• SYNKRETOLOGIZMY • NIEPORADNIK INTELEKTUALNO-DUCHOWY • NIEUSTANNIK MODLITEWNO-MIŁOSNY • PROKLAMACJA LuxDei.pl • LITURGIA •
• ZATRUDNIĘ OD ZARAZ • KONTAKT e-MAILOWY •

U nas, tj. na LuxDei.pl RODO nie ma zastosowania, a pliki cookies wykorzystywane są jedynie w celu tworzenia statystyk związanych z liczbą
odwiedzin niniejszej witryny. Odwiedzając nas akceptujesz ten fakt. Tutaj znajdziesz więcej informacji na temat cookies.

BT, Ap 7,12: «	Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen »


Jezus do Łucji: «To prawda, moja córko, że wiele dusz zaczyna, lecz mało kto kończy i ci, którzy kończą, mają za cel otrzymanie przyrzeczonych łask. Ja jednak wolę tych, którzy odprawią pięć pierwszych sobót w celu wynagrodzenia Niepokalanemu Sercu twojej Matki Niebieskiej, niż tych, którzy odprawią piętnaście, bezdusznie i z obojętnością »