-
LuxDei
- Mapa witryny luxdei.pl
- W formacie MP3 ♫♫♫
- e-Poczta czyli kontakt e-mailowy ✉
- e-Księga Gości z cyberprzestrzeni ✍
- Pytania nie retoryczne
- Galerie tematyczne
- Meandry wiedzy naukowej
- Osobliwości informacyjne
- Reminiscencje świąteczne
- Wybrane miejsca kultu on-line
- Gościnnie w płockim SBM
- Polecane strony WWW
- Zasoby do pobrania gratis ☼
- Uśmiechnij się ☺
Profanum I Profanum II Profanum III Profanum IV Profanum V Aneks - •••
-
LuxDei
- Mapa witryny luxdei.pl
- W formacie MP3 ♫♫♫
- e-Poczta czyli kontakt e-mailowy ✉
- e-Księga Gości z cyberprzestrzeni ✍
- Pytania nie retoryczne
- Galerie tematyczne
- Meandry wiedzy naukowej
- Osobliwości informacyjne
- Reminiscencje świąteczne
- Wybrane miejsca kultu on-line
- Gościnnie w płockim SBM
- Polecane strony WWW
- Zasoby do pobrania gratis ☼
- Uśmiechnij się ☺
Profanum I Profanum II Profanum III Profanum IV Profanum V Aneks - •••
Jesteś tutaj: Profanum I ≫ Strofy spontanicznie niedokończone
|
"Nie będziecie mieli Królestwa Bożego w was, nie mając miłości. Królestwo
Boże jest bowiem Miłością, ukazuje się z Miłością i dla Miłości zajmuje
wasze serca wśród wielkiej światłości, która przenika i zapładnia, usuwa
nieświadomość, daje mądrość, pochłania człowieka, a stwarza Syna Bożego,
Mego brata, czyni Go królem tronu, który Bóg przygotował dla tych, którzy
oddają się Bogu, by mieć Boga, tylko samego Boga. Bądźcie więc czystymi i
świętymi w modlitwie gorącej, która uświęca człowieka, bo zatapia go w ogniu
Bożym, jakim jest Miłość". Słowa Jezusa wypowiedziane do Marii Valtorty spisującej Jego objawienia na kartach "Poematu Boga-Człowieka" (tom XI, cz. II) |
 |
 |
Modlitwa na urodziny dla nieba |
|
|
Nie umiem, Panie, modlić się pięknie, Bo nagie słowa gasną małością. W Tobie ma dusza się nie ulęknie. Tyś Jest Wszechmocą, jam jest nicością. Pomódl się za mną, święta Faustyno, Darze Miłości dla wszego świata. Bóg Miłosierny za Twą przyczyną Otworzył serce moje dla brata. Bądź uwielbiony w Trójcy Jedyny: Stwórco i Zbawco, Pocieszycielu. Do rajskiej wprowadź mnie wnet krainy, Na wieczność z Matką, w duszy weselu. Dziś w modlitewnej zostań pamięci. Po grób wciąż będę tęsknić od nowa. Gdzie Boża Miłość triumf uświęci, Tam już na wieki zbędne są słowa.
[mr]
|
|
|
|
Kim jestem? |
|
|
Kim jestem w spiekocie dnia, gdy idę szlakiem życia? Kim jestem, gdy słona łza swym smakiem nie zachwyca? Kim, gdy myśl moja w Tobie jak ziarno wzrastać pragnie? Kim, gdy na ręce obie trud kajdanami spadnie? Kim jestem, żeś swe Życie oddał za me zbawienie I w Serca depozycie złożył moje istnienie? Kim jestem, gdy bezsenność oczom sen błogi kradnie, A moja bezimienność dopala się bezradnie? Kim jestem, że swym Ciałem karmisz mnie nieustannie? Grzeszę. To zrozumiałem. A grzech wciąga zachłannie. Daj mi, o Panie, siłę jak dałeś mi poznanie. Przebacz, bo, grzesząc drwiłem z Miłości Twojej, Panie. Daj mi nie zapominać, żeś Wieczną JEST Miłością i wciąż kolana zginać, bom niewystarczalnością. Moja niewystarczalność w Twojej trwa Obfitości. Boże, Twa Trynitarność światłem mojej marności.
[mr]
|
|
|
|
Wszystko |
|
|
Idąc do Ciebie puste mam ręce. W Twojej ma dusza tonie Miłości. Weź, Trójjedyny, gorące serce. Ono jest "wszystkim" mojej nicości.
[mr]
|
|
|
|
Jestem gotowy |
|
|
Jestem gotowy i w tej gotowości Dziś skończyć mogę swe pielgrzymowanie. Przyjmij wędrowca ku wiecznej Światłości, Jeśli jest taka Wola Twoja, Panie.
[mr]
|
|
|
|
Zrozumieć wiarą |
|
|
Wiedza nie jest wiarą. Wiara nie jest wiedzą. Miłość jest ofiarą. Pycha ludzką nędzą. Chleb jest tylko chlebem, bywa jednak Ciałem, Gdy Bóg daje siebie — wiarą zrozumiałem. Stwórca i stworzenie: On Źródłem wszystkiego, Jest nam wyzwoleniem z grzechu śmiertelnego. Wystarczy, żałując, wyznać Mu czyn podły, By serca, wzlatując, żywot w Bogu wiodły. Wieczności nie stanie, by zgłębić Cię, Boże. Dziś przyjm zaufanie — wszak Ty wszystko możesz. I obdarz świętością, bo to skarb bezcenny, Jak darzysz miłością, Ojcze Miłosierny.
[mr]
|
|
|
|
Kołysanka na wieczność |
|
|
Cicho dogasa dzień łuną purpurową I coraz dłuższy cień kona za moją głową. Księżyc zapala już gwiazd nocne girlandy, A bezkres łanów zbóż skrzy się jak brylanty. Słyszę skowronka trel. To niestrudzony bard. Szarzeje zmrokiem biel. Cichnie po deszczu wiatr. Lekko utonął dzień w głębi amarantu, Jednak garbaty cień nie zatracił kształtu. Myśli zwalniają bieg i serca słabnie głos. Czas tka swój rytmu ścieg — przemijający los. Noc atramentu łyk wlała w poety rym. Tylko wahadła błysk czuwa w zegarze mym. Czasem kuranta dźwięk sowie zawtóruje. Umarł już we mnie lęk, pokój triumfuje. Myśli zwolniły bieg, a serca równy głos Utracił rytmu ścieg — nieubłagany los. W Tobie mój pokój trwa, wzrasta i rozkwita. Niech, Duchu Święty, łza czysta Cię powita. Niechaj moją duszę powiew Twój przeniknie, W Tobie się uciszę i doczesność zniknie. Twoją lśnić jasnością, śnić sen nadaremnie. Pozostać jednością: ja w Tobie, Ty we mnie.
[mr]
|
|
|
|
Litania Płocka (fragmenty) |
|
|
Święty, Sprawiedliwy i Miłosierny Boże, [...] Ty Jesteś nut słodkich Pieśniarzem. Ty Jesteś rad mądrych Pisarzem. Ty Jesteś prawd wiary Włodarzem. Ty Jesteś cnót Boskich Lichtarzem. Ty Jesteś łez krwawych Ołtarzem. Ty Jesteś słów prawdy Drukarzem. Ty Jesteś łask wszelkich Szafarzem. Ty Jesteś dusz czystych Pejzażem. Ty Jesteś ciał ludzkich Rzeźbiarzem. Ty Jesteś serc prawych Herbarzem. Ty Jesteś mej duszy Lekarzem. Ty Jesteś mych źrenic Malarzem. Ty Jesteś ran grzesznych Bandażem. Ty Jesteś codziennym Brewiarzem. Ty Jesteś cierpliwym Owczarzem. Ty Jesteś nad wszystkim Mocarzem. Bądź uwielbiony teraz i na wieki. [...] Mój grzech jest garbatym bagażem. Mój grzech jest czystości grabarzem. Mój grzech jest posępnym cmentarzem. Mój grzech jest piekielnym blamażem. Bądź mi miłościw, gdy zamknę powieki. [...] Ja jestem swych grzechów tragarzem. Ja jestem dla bliźnich lichwiarzem. Ja jestem strudzonym wioślarzem. Ja jestem bezdomnym nędzarzem. Ja jestem pielgrzymem-żeglarzem. Ja jestem umarłym Łazarzem. Bądź miłosierną Ostoją opieki. [...]
[mr]
|
|
|
|
O Panie |
|
|
Uczyń mnie, o Panie, pokornym prostaczkiem, Wszak jam w Twoich Dłoniach maleńkim robaczkiem. Niech Twa Łaska wieńcem skroń mą przyozdobi, A serce Miłością do bliźnich sposobi. Naucz mnie, o Panie, służyć miłosiernie I Twą Wolę Świętą wykonywać wiernie, Bom bezużyteczny jak chwast w Twym ogrodzie, Co go zbierają i płonie o zachodzie. Obroń mnie, o Panie, przed moją słabością, Abym się ostał przed Twą Sprawiedliwością, Wszak jam w Twoich Dłoniach maleńkim robaczkiem. Uczyń mnie, o Panie, pokornym prostaczkiem.
[mr]
|
|
|
|
Do Marty |
|
|
Nie klejnot zdobi człeka, ani dostojna szata, Miłość to skarbów rzeka, bo Miłość jest bogata. Gdy twa sakiewka pusta, a odzież już znoszona, Nieś słoną łzę przy ustach i krzyż na swych ramionach. Do Boga zwróć się kornie. Daj Mu swój ból, Martusiu. Wołaj przez łzy, pokornie, nie "Ojcze", lecz "Tatusiu". On wzrusza się serdecznie, gdy dziecko marnotrawne Powraca doń bezpiecznie, wyznając grzechy dawne. Łachmany postrzępione stają się suknią czystą, A ciało poranione pokrywa się wnet blizną. Pierścień, uczta, sandały — raduj się duszo mała. Wchodzisz do Boskiej Chwały. Chwała! Na wieki Chwała!
[mr]
|
|
|
|
Uwielbienie Trójcy Przenajświętszej |
|
|
Bądź uwielbiona Trójco Przenajświętsza, Któraś Miłością jest nieodgadnioną. Ma pieśń ku Tobie płynie najwznioślejsza. Tyś tajemnicą jest mi niezgłębioną. Ku Tobie dusza z ciała się wyrywa, Ku Tobie myśli wzniosłe ulatują. Ku Tobie płynie modlitwa żarliwa W słowach, co pięknu Twojemu hołdują. Tyś blaskiem światła jest przyobleczona I w niedostępnej przebywasz jasności. Bądź, Trójco Święta, bez końca wielbiona, Boś jest Skarbnicą przedwiecznej Mądrości. O Dobry Ojcze, Stwórco Wszechobecny, Twe dzieło czyni Twoja Miłość sprawcza. Ciebie zasmuca uczynek bezecny, Ciebie raduje Syna Miłość zbawcza. On na Golgocie pojednał nas z Tobą, Bo grzechem ciężkim ludzkość zawiniła. Słowo Wcielone okup dało sobą, By Miłość Krzyżem niebo otworzyła. O Jezu Chryste, Synu Przedwiecznego, Ty Sakramentem karmisz nas ołtarza. Twe Boskie Serce z opłatka białego Utrudzonemu sił w walce przysparza. Ty w kropli wina Miłość swą wylewasz. To jest Ofiara Twoja odkupieńcza. Ty zimne serca Miłością ogrzewasz. Czyż Miłość Twoja nie jest wręcz szaleńcza? O Duchu Święty, mądrze nas pocieszasz. Twoja obecność jest światu naprawcza. Ty horyzonty Miłością poszerzasz. Twa Boska Miłość jest dla mnie poznawcza. Dziewica Matka Łaską napełniona Jest Ci Świątynią i Przybytkiem czystym. Bądź, Śliczna Pani, wciąż błogosławiona. Tyś jest pokory Źródełkiem przejrzystym. Bądź uwielbiona Trójco Przenajświętsza. Wszak Tyś Miłością jest nieogarnioną. Niech pieśń ku Tobie spłynie najwznioślejsza. Tyś tajemnicą jest nieodgadnioną.
[mr]
|
|
|
|
Krzyżu Święty |
|
|
Krzyżu Święty, Krzyżu Odkupienia, Niemy stoisz wobec łez otchłani. Dźwigasz ciężar mego przewinienia. Eli, Eli, lema sabachthani. Krzyżu Święty, Krzyżu Opuszczenia, Krwawy toniesz w bolesnej otchłani. Czujesz ciężar wielkiego cierpienia. Eli, Eli, lema sabachthani. Krzyżu Święty, Krzyżu Wyniszczenia, Cichy stoisz pośród drwin otchłani. W sercach wrogość, kpiny, złorzeczenia. Eli, Eli, lema sabachthani. Krzyżu Święty, Zadośćuczynienia, U stóp Twoich Bolesna trwa Pani. Wstaw się za nas, Matko Współcierpienia. Eli, Eli, lema sabachthani. Krzyżu Święty, Krzyżu Przebaczenia, Wyrwij dusze z piekielnej otchłani. Usłysz szepty mego nawrócenia. Eli, Eli, lema sabachthani. Krzyżu Święty, Usprawiedliwienia, Piękny stoisz na tle chmur otchłani. Wlewaj w serca łaskę rozmodlenia. Eli, Eli, lema sabachthani.
[mr]
|
|
|
|
Cóż pozostaje? |
|
|
Cóż masz człowiecze, co nie jest darem Boga? O czym powiadasz, że to wyłącznie twoje? Wędrowcem jesteś i kres ma twoja droga. Wszystko tu zostawisz, nawet kości swoje. Nadzy się rodzimy, lecz nagość skrywamy. Któż nam wciąż powtarza, że jesteśmy nadzy? Zakazany owoc uparcie zrywamy, Dążąc po trupach do pieniędzy i władzy. Własne sumienia przez lata zagłuszamy, Bo jak inaczej, skoro trwa wyścig szczurów? W biegu każdego dotkliwie pokąsamy, Kto w porę nie zdoła użyć swych pazurów. Odruchy serca bezczelnie wyśmiewamy, Bo jak inaczej, skoro cynizm dziś w modzie? Wciąż bardziej głodni maluczkich pożeramy, Chcąc być na czele w nikczemnym korowodzie. Czy coś posiadam, co nie jest darem Boga? Czym więc się chełpię, że to wyłącznie moje? Pielgrzymem jestem i kres ma moja droga. Wszystko tu zostawię, nawet kości swoje. Nagi stanę w śmierci przed Boga Majestatem, Nagi, bo bez maski, która w twarz mi wrosła. Któż mi będzie wówczas Dobrym Adwokatem? Czy Wola Twa, Panie, będzie mi radosna? Cóż mi pozostaje? Dokonać wyboru: Czy podążać dalej szczurzym szlakiem zguby? Może nawróceniem dziś z serca ugoru Wyrwać chwasty pychy i podjąć trud próby? Ty próbuj mnie, Panie, w tyglu swej Miłości, A gdy zechcesz, Boże, wypal mnie cierpieniem. Niech za życia noszę znamię Twej Świętości. Ono jest dziś moim największym pragnieniem. Czy coś posiadam, co nie jest Twoim darem? Czym więc się chełpię, że to wyłącznie moje? Ogarnij mnie, Panie, miłosnym bezmiarem, Bym wszystko Ci oddał, zwłaszcza serce swoje.
[mr]
|
|
|
|
Adoracja Najświętszego Sakramentu |
|
|
Piękna jesteś Hostio Święta, Piękna, cicha, niepojęta. Taka mała, lecz dostojna. Blaskiem złota jesteś strojna. W Tobie żyje tajemnica: Serce Boga, Łask Krynica. W Tobie Zbawca ukrył siebie, By nam dawać Życie w Chlebie. Piękna jesteś Hostio biała. Bóg jest w Tobie, Bogu chwała, Bo, choć Nieograniczony, Chce być z nami, Ukorzony. On, jak dawniej na Golgocie, We łzach oraz krwawym pocie, Chce ogarniać nas Miłością, By obdarzać swą Świętością. Jezu, w Hostii utajony Bądź na wieki pochwalony. Oświeć dusze swą Jasnością, Boś Przedwieczną jest Mądrością. Wejdź do serca pokornego, Ulecz słabość cierpiącego, Daj czystości Twej pragnienie, Bym zasłużył na zbawienie. Gdy Cię, Jezu, adoruję Twą obecność w sercu czuję. Twą obecność czuję w duszy. Ty głaz serca mego kruszysz. Piękny jesteś, Jezu, w Hostii, Piękny jesteś w Eucharystii. Twojej pragnę wciąż opieki. Tyś mym Bogiem JEST na wieki.
[mr]
|
|
|
|
Modlitwa na dobranoc |
|
|
Każdym drgnieniem serca wielbię Ciebie, Boże, I każdym oddechem, co pierś mą unosi. Przed Twym Majestatem klękam dziś w pokorze. Niechaj ma modlitwa pod tron Twój się wznosi. Ty na tronie z ognia, Przedwieczny, zasiadasz, Dzierżąc w dłoniach płomień Boskiej Opatrzności. Przez Syna zasługi skruszonych wciąż zbawiasz, Obdarzając ich Dniem wiecznej szczęśliwości. Wąska ścieżka Życia do Raju prowadzi, Wąska i usiana licznymi cierniami. Któż z brzemieniem grzechu sam sobie poradzi? Któż swą winę zmyje gorącymi łzami? Gdyby nie Twa Łaska, Dobroć, Przebaczenie, Które z Miłosierdzia Krynicy tryskają, Nigdy by nie mogło nikczemne stworzenie Wejść między Anioły, które Ci śpiewają: „Hosanna i Gloria Bogu Najwyższemu, Jemu Cześć w pokłonach, Jemu Dziękczynienie. Jemu Hołd na wieki, w Trójcy Jedynemu, Jemu po wsze czasy Boskie Uwielbienie”. Tyś jest Władcą ponad czasem i przestrzenią, Tyś Krzew Gorejący płomieniem Miłości, Ciebie mijające wieki nie odmienią, Tyś jest niewzruszoną Ostoją Wierności. Ty, jak gród warowny osadzon na skale, Siedmiorakim spiżem Ducha umocniony, Każdą nawałnicę przetrzymasz wspaniale. Tyś jest Król nad króle, Bóg Nadprzyrodzony. Kto Cię pozna, Panie, bo mu się objawisz, Odsłaniając rąbek Boskiej tajemnicy, Pragnie tylko Ciebie, ufa Ci, że sprawisz, By mu łuska ślepca spadła ze źrenicy. Ty dałeś Dekalog — niebieską instrukcję, Co kanwą Miłości stał się nam na wieki, Byśmy nie popadli w nienawiść, destrukcję, Byś nas mógł ocalić z grzechów wartkiej rzeki. Ty nam dałeś Syna Jednorodzonego, By sensem Miłości uzupełnił Prawo, My Go skazaliśmy, Najsprawiedliwszego, Gotując Mu Mękę bezlitośnie krwawą. Lecz śmierć ponad Bogiem władzy mieć nie mogła, Wszak On Zmartwychwstanie swoje zapowiadał. Jego Krzyż dla wielu jest nad wszelkie godła. Czemuś za mnie, Jezu, pod Krzyżem upadał? Każdym drgnieniem serca kocham Ciebie, Boże, I każdym oddechem, co pierś mą unosi. Przed Twym Majestatem klęczę dziś w pokorze, A modlitwa moja pod tron Twój się wznosi. Jakże Cię nie kochać, Trójjedyny Boże? Wszak w Twej Boskiej Mocy gaśnie ludzka niemoc. W ciszy chcę przemierzać Miłosierdzia morze, Tęskniąc za wieczności najsłodszą. Dobranoc.
[mr]
|
|
|
|
On Bogiem w nas |
|
|
Raduj się duszo! Wciąż jesteś w potrzebie! Jakież to szczęście, jakiż to cudu czas, Gdy w Eucharystii połamanym Chlebie Bóg ponad nami staje się Bogiem w nas.
[mr]
|
|
|
|
Sacrum |
|
|
Tyś jest Ofiarą ołtarzy. Tyś jest Skarbnicą szafarzy. Tyś jest Bogactwem nędzarzy. Tyś jest Przyjacielem naszym. [...] Tyś jest Otuchą cierpiących. Ty jesteś Światłem błądzących. Tyś jest Opoką wierzących. Ty jesteś Życiem żyjących. [...] Tyś jest Męstwem męczenników. Tyś jest Ciszą pustelników. Ty jesteś Bratem celników. Tyś jest Ratunkiem grzeszników. [...] Tyś jest Czystością ochrzczonych. Tyś jest Pociechą strapionych. Tyś jest Napojem spragnionych. Ty jesteś Szczęściem zbawionych. [...] Ty jesteś Chlebem prawdziwym. Ty jesteś Mistrzem cnotliwym. Tyś jest Sędzią sprawiedliwym. Tyś nam Bogiem miłościwym. [...]
[mr]
|
|
|
|
Ziarno |
|
|
Mniejsza jest ma wiara niż ziarno gorczycy, A życie me twardsze niż ziarno pszenicy. W Tobie ma nadzieja, Boże, ma Miłości, Że kto we łzach sieje, żąć będzie w radości.
[mr]
|
|
|
|
Krzyż drabiną do nieba |
|
|
W Krzyżu moje zdziwienie. W Krzyżu me zaskoczenie. W Krzyżu me zapatrzenie. W Krzyżu me zamyślenie. W Krzyżu me zrozumienie. W Krzyżu me zawstydzenie. W Krzyżu me zasmucenie. W Krzyżu me doświadczenie. W Krzyżu me nawrócenie. W Krzyżu me zawierzenie. W Krzyżu me uzdrowienie. W Krzyżu me ukojenie. W Krzyżu me ocalenie. W Krzyżu me odrodzenie. W Krzyżu me odkupienie. W Krzyżu me uświęcenie. W Krzyżu me przebóstwienie. W Krzyżu moje zbawienie.
[mr]
|
|
|
|
Modlitwa adwentowa |
|
|
Spraw, Panie, Wcielona Miłości, Abyśmy teraz adwentowi, Wszelakiej wyzbywszy się złości, Stali się w sercach Chrystusowi.
[mr]
|
|
|
|
NIC [Nemo inter creaturas] |
|
|
Boże Przedwieczny, Boże bez granic, Cóż dać Ci mogę? Wszystko jest Twoje. Największe skarby masz przecież za nic. Puste jak nicość są dłonie moje. Boże, coś z pierwszych duszy mej stronic Grzech pierworodny łaską Chrztu obmył, Weź, Trójjedyny, ode mnie to NIC: Jam własnej woli w Tobie się wyzbył. Boże Wszechmocny, Nieodgadniony, Tyś nam z niczego wszechświat utworzył. Jestem pokorą Twą uwiedziony. Jam całą ufność w Tobie położył. Panie, od ludzkiej stronisz logiki. Tyś Boskim Dawcą w imię Miłości. Ty wynagradzasz nie za wyniki, Lecz trud zwalczania własnej małości. Jezu Najsłodszy, Boże bez granic, Cóż dać Ci mogę? Wszystko jest Twoje. Twa Męka krwawa nie poszła na nic. We Krwi Baranka lśnią szaty moje. Bądź uwielbiony, po trzykroć Święty, Boś mi otuchą Eucharystyczną, Boś w swej Mądrości jest Niepojęty, A dusze kochasz Miłością wieczną.
[mr]
|
 |
|
|
Adoracja Grobu Pańskiego |
|
|
Smutek mój gaśnie w głębokiej ciszy, Bo wiem, że z martwych wkrótce powstaniesz. Choć leżysz w grobie, serce me słyszysz. Podziękowania składam Ci, Panie. Cierpieć, kochając. Kochać tak cierpiąc. To niedościgły wzorzec Miłości. Jak to możliwe w tydzień? Nie miesiąc? Najpierw: „Hosanna!”, wkrótce: „Śmierć!”, w złości. Stworzenie Stwórcę swego zabija, Mękę gotując Bogu nieludzką. Najświętsze Serce włócznią przebija. Krew Jego na nas przez zbrodnię judzką. Dzięki Ci, Panie, żeś nas wykupił, Krwią Sprawiedliwość Ojca przebłagał I w Miłosierdziu niebo zaludnił. Tobie Cześć, Chryste, na wieczność Chwała.
[mr]
|
|
|
|
Myśli rozmodlone |
|
|
Do Ciebie biegną pierwsze myśli moje, Gdy w sennej jeszcze żegluję przestrzeni, Gdy brzask z ciemnością toczy spory swoje, By wnet jasnością horyzont odmienić. Do Ciebie biegnie modlitwa szeptana, Co w ciszy serce wzruszeniem nasyca. Dla Ciebie prośba niewypowiedziana Jest jak posiana, złocista pszenica. Wszak zanim wargi słowo wypowiedzą, Ty, Panie, moje potrzeby poznajesz. Próżne więc troski na głowie mi siedzą. Ty naręczami łaski mi swe dajesz. Z Tobą pracuję: uczę się i tworzę, W Tobie mój pokój i zadowolenie. Wielbić Cię pragnę, Trójjedyny Boże, Tobie w pokłonach z serca dziękczynienie. Do Ciebie biegną senne myśli moje, Gdy dzień dogasa w zachodu purpurze, Gdy zmierzch z ciemnością kończy spory swoje, By wkrótce usnąć w gwieździstym kapturze. Tobą ostatnia myśl ma się zachwyca, Z Tobą i sen mój będzie rozmodleniem. Ucichł już ogród, skwer, park i ulica. Bądź mi, o Panie, wiecznym odpocznieniem. Wszak zanim dusza hymn swój Ci wyśpiewa, Hymn o miłości, miłością utkany, Niech rozmodlonych myśli mych ulewa Zgasi dymiące grzeszności wulkany. A wtedy, idąc w sekretnej przestrzeni, Okryty płaszczem dziecięctwa Bożego, Wniknę w blask czysty, gdzie żyją zbawieni, W czysty i jasny blask Oblicza Twego. W Tobie dojrzewają małe myśli moje, Co w niewiędnący splatasz, Panie, wieniec. Niech uwielbione będzie Słowo Twoje. Ono przynosi światu Boskie tchnienie.
[mr]
|
|
|
|
Łaska opamiętania |
|
|
Uciekałem Tobie jak pechowy Jonasz. Ty łaską swą, Panie, ścigałeś mnie co dnia. Tkwiłem w swej niewierze jak niewierny Tomasz. Pokorą swą, Panie, wywiodłeś mnie z ognia. Dziś, gdy na zielonej równinie spoczywam I przy Twoim boku goją się me rany, Wdzięczny i radosny pokoju zażywam, Dobroć Twą wysławiam, Mistrzu mój kochany. Nie dopuść, bym popadł w pychy ciasne sidła I zaparł się Ciebie, wzorem ucznia Piotra. Raczej daj cierpienie, by rana nie wyschła. Uczyń ze mnie, Jezu, skruszonego łotra. Dzięki Ci, że dałeś mi opamiętanie. To jest cenna łaska z Miłosierdzia Twego. W porę rozpocząłem przewartościowanie. Teraz żyję, pragnąc wschodu Dnia ósmego. Kiedyś widmo śmierci nękało mnie strachem. Dziś mam w zaufaniu sposób swój na życie. Twej ufam Mądrości. Zgadzam się z Syrachem. Ona ma koronę. Patrzę nań w zachwycie.
[mr]
|
|
|
|
Będziesz miłował... |
|
|
Wciąż i na nowo sobie przypominam, Że kochać Boga jest mą powinnością. "Będziesz miłował..." – serce napominam, Trwając w tej prawdzie, że Bóg jest Miłością.
[mr]
|
|
|
|
Modlitwa Wielkanocna |
|
|
Spraw Zmartwychpowstała Miłości, Abyśmy, trwając śmiertelnymi, Wszelkiej wyzbywszy się podłości, Stali się w sercach paschalnymi.
[mr]
|
|
|
|
[...] |
|
|
|
Prawa autorskie
|
|
• REFLEKSJE • ZAMYŚLENIA • MODLITWA • SUPLEMENT • MEDYTACJE • TRYPTYK • DARY • STROFY • AFORYZMY • MYŚLI • RADOŚĆ • INSPIRACJE •
• PROCES IHS • KONTEMPLACJE • ADORACJA NS • ADORACJA KRZYŻA • ADORACJA GP • NMP • FASCYNUJĄCY • JAKBY W ZWIERCIADLE •
• GUADALUPE • NAJU • MARTA ROBIN • ZEITUN • NIEZNISZCZALNI • WOLNI OSTATECZNIE •
• WARTO PRZECZYTAĆ, POSŁUCHAĆ, OBEJRZEĆ • FILMOTEKA I • FILMOTEKA II • VIDEOTEKA • FOTOKSIĄŻECZKA •
• TIMETE DEUM • SZKOŁA PIĘKNEJ MODLITWY • TAJEMNICA MSZY ŚWIĘTEJ • EUCHARYSTIA PRZEDSMAKIEM NIEBA • TAK NAM DOPOMÓŻ BÓG •
• SYNKRETOLOGIZMY • NIEPORADNIK INTELEKTUALNO-DUCHOWY • NIEUSTANNIK MODLITEWNY • PROKLAMACJA «LuxDei.StudiumSacrum» • LITURGIA •
© 2007-18 Created & developed by J@cek Lewicki (under the inspiration of the Holy Spirit)
A.D. MMXVIII
|
U nas, tj. na LuxDei.pl pliki cookies wykorzystywane są jedynie w celu tworzenia statystyk związanych z liczbą odwiedzin niniejszej witryny. Odwiedzając nas akceptujesz ten fakt. Tutaj znajdziesz więcej informacji na temat cookies.
|
